And so it begins.

Konnichiwa, greetings and salutations: the eagle has landed.

Na maanden ons hierop te hebben voorbereid, waren we zo voorbereid met name op de cultuurshock dat we nog steeds wachten op de cutuurshock. Uiteraard, we snappen maar weinig van de Japanse taal en zijn continu op ons hoede dat we geen rare bewegingen / geluiden / gedachten vertonen voor het geval dat we iemand beledigen (waar we enigzins van terug zijn gekomen nadat we op straat hebben meegenoten van iemand die zijn keel en neus content even leegde op straat- wie het niet zag hoorde het zeker), maar uiteindelijk voelden we ons geen moment tot nu toe niet welkom, en we zijn nog geen moment aangekeken alsof we ontsnapt zijn uit een dierentuin. Het valt op dat oppervlak dus allemaal reuze mee.

Wel merken we (maar ik vooral geloof ik) toch stiekem dat Tokyo de stad veel meer impact op ons heeft dan we aanvankelijk dachten. Alles is hier zo immens groot, het valt niet te beseffen. Overal waar je komt wordt het leven begeleid door geluid: de schermen op gebouwen gillen om je aandacht voor de release van een kerst cd, kruispunten hebben een eigen soundtrack van een Japanse vrouw die orde schept in de chaos van het oversteken door iedereen te herinneren om links te lopen, winkels hebben al hun waar dat geluid maakt tegelijkertijd en heel hard aangezet, overal komen biepjes en rinkeltjes en andere toestanden vandaan- en het liefst allemaal tegelijkertijd en door elkaar. Dat plus de pure waanzin van zoveel mensen die continu om je heen zwermen maakt het voor mij soms een beetje teveel. Of ik word gewoon een dagje ouder en heb mijn rust nodig...

Tokyo is een meest bijzondere stad. We hebben er zo van genoten, maar vooral van de mensen: iedereen is zo ontzettend lief. Je hoeft maar enigzins verward te kijken met een kaart in je hand en iemand klopt al op je schouder "May I help you?". We hebben een gratis rondleiding gehad van een tempel in de buurt van onze hostel door een groep studenten die hun Engels wilden oefenen, en die hebben ONS een kado gegeven als bedankt dat zij ons mochten helpen!
Het is een schoon en geordende stad, wat toch wel bizar is gezien het feite dat er in Tokyo ongeveer 3/4 van de gehele Nederlandse bevolking huishoudt. Mensen wachten netjes in de rij voor de metro, gooien niets op straat en zijn beleefd naar elkaar. De vuilnis wordt hier netjes gescheiden. Er staan in alle winkels 3 of 4 mensen tot je dienst, en in alle restaurants ook. Er lijkt in elk geval geen werk tekort te zijn hier, en voor ons gevoel is de economie hier weer erg aan het steigen... Tokyo is een dure stad, en de mensen hebben hier geld. Japanners houden van dure merken, rashondjes, dikke auto's en vooral pronken met dit alles. Het is in elk geval in Tokyo een maatschappij wat erg gebaseerd lijkt te zijn op het consumeren, en ik kijk er naar uit om ook eens het andere Japan te zien.

Wel hebben we het hier erg fijn gehad, op naar het volgende!